Die liefde … laat ons nou nie eers begin redeneer oor wat liefde is nie. Die realiteit is dat nie almal 'n fantastiese liefdeslewe het nie… hoërskool is “tough”… raak gewoond daaraan! Kyk, een ding wat ek geleer het, is dat liefde en logika glad nie maats is nie. Maar dit is juis al die romanse, “break-ups”, skandes, kullery, liefdesdriehoeke en natuurlik “hook-ups” wat die lewe interessant maak. 'n Mens kan dae omgesels oor die liefdesintriges by Helpmekaar, want dinge raak hier meer ingewikkeld as in “The Bold and the Beautiful”.

“Goue paartjie” van die termyn:
Hy gee vir haar 'n bos rose en hul liefde sal eers doodgaan wanneer al daardie rose verlep … maar daar is een plastiekroos in die bos! Welkom in die liefdeswêreld van Lloyd Vermeulen en Shirley Adlam wat die 8ste Mei al nege maande uitgegaan het. (Ek meet my verhoudings in weke, so knap gedaan, julle!) Bruin oë soos wat nét sy het, 'n wonderlike persoonlikheid en haar model voorkoms, laat Lloyd se hart tjoklits klop elke keer wanneer hy haar sien. Natuurlik is 'n oop en eerlike verhouding belangrik vir sukses, maar dit is al sy verrassings en lukrake geskenke wat Shirley so breed laat glimlag. Hoeveel keer is jy al Valentynsbal toe gevra op die strand, omring deur kerse terwyl die son sak?

'n Paar ander “goue paartjies”
­­­­­­­­­­­­­­­Luke Smith en Larèt van Niekerk; Marcel Campher en Chanel Steenkamp; David Oberholzer en Lizanne Bronkhorst.

On/Off? :
­­­­­­­­­­­­­­­Boetman Grobler en Carla Schindehutte?

Mmm … potensiële paartjies in die toekoms … ('n match maar hulle weet dit nie … of weet hulle?):
Abrie Grobler en Ingrid Botha
Willem van Rensburg en Karin Neethling
Ruan Prinsloo en Marguerite Bergman
Bertus Nel en Sarie Swanepoel
­­­­­­­­­­­­­­­Jean Joubert (“Chewy”) en Lynn-maré Nigrini
S.M. van Achterbergh en Bianca Winterbach

Hoekie vir die eensame:
­­­­­­­­­­­­­­­Alex du Plooy

Helpies, wanneer dit by die liefde kom, onthou net: “it is so easy to fall in love but so hard to find somebody to catch you!”
(NB: Onthou dat hierdie berig van toepassing is vir die tyd toe dit geskryf is - julle weet hoe vinnig "ewige liefde" kan verander!)

1. Liewe Holderstebolder, ek dink my ou wil my nie soen nie omdat ek draadjies het. Wat moet ek doen?! Ek hou baie van hom en wil nie die verhouding verbreek net oor my tande nie. Van: Anoniem.
Holder sê: Liewe Anoniem, ek beveel aan dat jy jou draadjies so vinnig as moontlik laat afhaal.
Bolder sê: Ek sou sê dat jy nie moet eet wanneer jy by hom is nie - dit is baie onaantreklik as jou ontbytkos teen middagete nog in jou draadjies sigbaar is. NB! Gebruik daardie tussen-die-draadjies tandeborsel soveel as moontlik, anders is daar 'n groot moontlikheid dat hy jou eerste gaan los.
Meneer Stoffel sê: Verander jou draadjies se kleur so dikwels as moontlik sodat jou kêrel ten minste geïnteresseerd bly in die binnekant van jou mond.
2. Hey, ek hou van 'n meisie wat nie in my belangstel nie. Ek het al selfs 'n liedjie vir haar geskryf, maar sy kyk nie eers in my rigting nie! Wat nou? Van: Mismoedige Gr.8.
Holder sê: As sy nie in jou rigting kyk nie, is daar dalk iets anders wat haar interesseer... Miskien moet jy ook in 'n ander rigting draai, dalk vind jy daar geluk!
Bolder sê: Siestog, moenie so negatief wees nie! Vir al wat jy weet, is sy skeel.
Meneer Stoffel sê: Ek beveel aan dat een van julle twee dalk 'n bril moet kry, dalk los dit die visieprobleem op.
3. Aan HB, my “basher” het gebreek nadat 'n paar reëndruppels dit beskadig het en nou het dit 'n gat in. My ma het gesê sy gaan nie vir my 'n nuwe een koop nie, en ek het nie genoeg geld nie. Hoe nou gemaak? Van: “Basherlose” Meisie.
Holder sê: Liewe meisiekind, ek sou sê dat jy dit maar solank so gebreek moet dra, aangesien dit 'n belangrike deel van ons uniform is. Spaar dan intussen al jou sakgeld vir 'n nuwe een. Die gat in die “basher” kan dalk net tot jou voordeel wees, want dit sal help met lugsirkulasie en baie meisies kla dat die hoede vir hulle puisies gee.
Bolder sê: Sien dit as 'n geleentheid! Met 'n groot gat in jou basher is jy gewaarborg om raakgesien te word. Hoe meer aandag 'n mens kry hoe beter, want aan die einde van die dag is jy tog die belangrikste mens in jou lewe. En hoe sê hulle? Enige publisiteit is goeie publisiteit!
Meneer Stoffel sê: Liewe Dogter, al my simpatie! Hierdie is 'n kwessie so dringend dat ek dit in 'n personeelvergadering sal aanspreek.
4. Liefste Holderstebolder, ek het 'n akademiese dilemma. Ek kry so baie huiswerk dat ek tot in die aande baie laat werk, en dus min slaap inkry. In die dag is ek dan so moeg dat ek in die klas aan die slaap raak. Hoe moet ek dit oplos? Van: Moeë en moeilike gr.11.
Holder sê: Werk vir jouself 'n skedule uit en maak seker dat jy net in die onbelangrike vakke slaap, sodat jy uitgerus is vir die belangrikes.
Bolder sê: Vat 'n blaaskans (slaapkans)! 'n Daggie of twee se verlof het niemand nog ooit skade aangedoen nie. Gebruik die voordeel as julle 'n vriend het wat 'n huisdokter is sodat hy of sy vir jou 'n briefie kan skryf ('n sjirurg is nog beter – dan kyk jy sommer na 'n paar weke af!). Dink slim en gebruik jou kontakte.
Meneer Stoffel sê: Kies vir jouself elke dag een vak waarvan jy nie die huiswerk gaan doen nie. Op hierdie manier sal dit 'n paar weke neem voordat jou ouers gekontak word.
5. Holder en Bolder, ek en my suster baklei aanhoudend. Sy is irriterend, voor op die wa en luister nooit na my nie. Wat moet ek doen?! Van: Groot Suster.
Holder sê: Fisiese geweld kan 'n vinnige oplossing wees en sy sal gou na jou luister. As jy nie 'n wintersport beoefen op die oomblik nie, kan die bakleiery dalk net goed wees vir jou! Onthou net asseblief om nie in die openbaar met haar te baklei as jy jou skoolklere aan het nie, op daardie manier gooi jy net jou eie naam weg en nie ook die naam van die skool nie. (Of trek 'n ander skool se uniform aan, byvoorbeeld Randburg, dan kan julle na hartelus baklei, en selfs in 'n vuisgeveg betrokke raak.)
Bolder sê: Solank jy heeltyd die “fight” wen, is dit OK! Families baklei maar soms … maar, sodra dit lyk asof jy die “fight” begin verloor, is dit belangrik om jou tegnieke te hersien, bv. skree harder. Om te wen is altyd alles, en op daardie manier sit jy haar in elk geval op haar plek.
Meneer Stoffel sê: Meisies is baie sensitief oor persoonlike geheime, wees slim en verklap dalk 'n paar daarvan. Sy sal vir lank nie met jou wil praat nie, en dan baklei julle ook nie meer nie. 

Simpel sêgoed uit Die groot grapboek deur Andries Brink:

Ek was gisteraand so dronk, toe ek vanoggend wakker word, toe hang ek oor die stoel en my klere lê in die bed.

Jy's so skeel jy kyk jouself diep in die oë.

Hy is so kort hy weet nie of dit keelseer of aambeie is nie.

Ek sit nou so lekker ek staan sommer op en sit weer.

Ons kan nie almal helde wees nie. Iemand moet langs die pad staan en hande klap.

Vir die sportiewes, ook uit Die groot grapboek deur Andries Brink:

In Afrika het sommige stamme die gewoonte om die grond met kieries te slaan en dan bloedstollende gille te los. Volkekundiges noem dit 'n primitiewe manier van selfuiting. In Amerika noem hulle dit gholf.

Die dom, blonde rugbyspeler staan ná 'n wedstryd onder die stort met 'n sambreel. “Hoekom doen jy dit?” wil 'n spanmaat weet. “Omdat ek my handdoek by die huis vergeet het.”

Helpmekaar het hierdie jaar 'n enorme taak aangepak… Die ATKV-Redenaarskompetisie 2010 is op 16 en 17 April vir die eerste keer by Helpmekaar Kollege aangebied. Sprekers van Gauteng het in hul massas opgedaag om die beoordelaars van hul standpunt te oortuig.
Dit was 'n groot taak wat Juffrou Peacock met BAIE entoesiasme aangepak het. Die gaste was in hul skik met hoe die Helpies hul ding doen op kultuurgebied, asook die vriendelikheid waarmee ons hul ontvang het. Daar was natuurlik 'n paar krisisse wat blitsvinnig opgelos moes word, maar met die vele hande wat kom help het die naweek was dit sommer ligte werk.
Natuurlik het daar Helpie-sprekers ook deelgeneem en hulle het puik gevaar. Daar het sewe Helpies deurgedring na die tweede rondte van dié kompetisie. Baie geluk aan Konstant Beckerling, Hildezahn Hay, Stiaan Krause, Lisa Strydom, Marcel Porteus, Stefan Olivier en Drikus Conradie. Hierdie bekke (of dalk bekkies) moet beslis jêm kry!
Die tweede rondte van hierdie wonderlike kompetisie, waar elkeen 'n kans kry om sy of haar mening te lug, vind plaas op 30 Julie. Helpmekaar is weer die gasheerskool en ons is oorgehaal om weer eens puik te vaar.

Alexander Gregg het eens gesê:
There are three things to aim at in public speaking: first, to get into your subject, then to get your subject into yourself, and lastly, to get your subject into the heart of your audience!

Ja, ja ... ons is mos Hoërskoolkinders - vir wat sal ons nou na 'n animasie-film gaan kyk?! Maar as jy hierdie fliek misloop, kan jy netsowel jou brein vir mediese navorsing skenk – hulle sal beslis meer nut daarvoor hê!
How to Train Your Dragon is 'n heerlike ervaring en daar is oorgenoeg parallelle met ons eie tienerwêreld om dit skop te gee. Hiccup (die hoofkarakter) woon tussen woeste Vikings waar gespierde bolywe status bring. Al is hy die hoofman se seun is hy 'n nikswerd in sy mede-Vikings se oë, want hy is swak, skraal en slim (soort van 'n Bill Gates-geek tussen die reuse).
Hiccup se pa besluit hy gaan beter inpas as hy nes die ander mans in sy dorpie 'n draakvegter word. As hy dan uiteindelik tog 'n draak vang, het hy bloot nie die hart om dit dood te maak nie. Die twee word vriende en Hiccup maak 'n besondere plan om die beseerde draak weer te laat vlieg.
En so beleef ons Hiccup se ontwikkeling vanaf 'n onbeholpe seun tot 'n dapper held wat besef sy grootste bate lê juis in sy anders-wees. Hy leer sy mense om met nuwe oë na die wêreld te kyk, en diep onder die prettige storie is daar sommer ook 'n anti-geweld, anti-oorlog boodskap versteek.
Die 3D-animasie is uitstekend en 'n mens sien veral die ontwikkeling van hierdie medium aan hoe karakters se hare elkeen individueel beweeg. Die plantegroei is ook nie bloot 'n groen massa nie, maar bestaan uit 'n magdom verskillende plante en bome.
How to Train Your Dragon sal almal van 8 tot 88 vermaak – dis nou natuurlik as jy die humor daarin kan sien: Breinkrag hou, terwyl spierkrag vou!

Ons is eerste in die ry, voorbarig en beterweterig. Ons is die Voortrekkerlede hier by Helpmekaar. Ons is: Chris, Timothy, Vincent, Marthinus, Lynette, Anja en Emma.

Ons jaar het afgeskop met 'n kommandokamp in die boendoes naby Magaliesburg. Dit het katte en honde gereën, maar ons het nuwe lede ingelyf, geroei, geswem, water gesluk en weggespoel. Party van ons (soos Marthinus, Vincent en Chris) het net gemuf, maar ander soos Lynette het fotografie bestudeer.
In die Maart/April-vakansie was dit tyd vir die streekskampe. Vincent moes die Selfbehoud-kursus by Roodeplaatdam verduur – die Voortrekkers se eie weergawe van “Survivor”. Daar het sy groep geleer om op hulself en op die natuur staat te maak vir oorlewing. Vince het na bewering selfs 'n haas gejaag - en ingehaal - om aandete te verseker. Chris se “Selfbehoud” by Lunsklip in die Limpopo-provinsie was slegs vir 'n elite-groep wat hulself tot die uiterste in die veld getoets het - 'n regte “Survivor All Star”.
Marthinus het weer eens weggespoel by Thaba waar hy aspekte van kampkommunikasie en -beveiliging bestudeer het. Hulle groep moes te alle tye paraat wees en “slagoffers” gedurigdeur van 'n swetterjoel denkbeeldige rampe red, hetsy groottes, soos brande, of kleintjies, soos slange. Lynette het soos 'n wafferse Lara Croft verskillende vuurwapens leer hanteer. Jag- en Wildbeheer was ook deel van haar kursus.
Tussenin was daar nog 'n nagmars by die Sammy Marks-museum, waar ons almal deur moddervleie agter 'n 'moordenaar' aan geploeter het.
Dus was ons kampe baie besig, maar totaal relevant en lekker!
As jy belangstel om êrens te kom in die lewe, kontak gerus:
Leanie Taljaard: 083 345 2293; leanie.taljaard@gmail.com
of besoek: www.voortrekkers.org.za

Marthinus Jacobs het 'n besondere prestasie behaal deur as lid van die Gebiedsjeugraad van die Voortrekkers verkies te word. Daar is maar ses hoërskoolleerlinge op dié Raad wat oor die hele ou Transvaal-gebied leiding neem. Hartlik geluk en sterkte vir die groot taak!

Bonjour! Bien venue! Enchanté!

Met 'n soen op elke wang is ons die Franse vreemde binne. Uit 'n warm Suid-Afrikaanse somer, is die Franse lente met maksimum temperature tussen 8 en 14 grade nie iets waaraan ons gou gewoond kon raak nie, maar dit was net 'n klein spoedhobbeltjie van die Franse Uitruil van 2010.
Met die aankoms op Charles de Gaulle het ons vier dinge vermis:
- Marianne Stols
- Gabri se tas
-Afrikaanse/goeie Engelssprekende mense
- Sonskyn
Na baie verwarring en 'n geskarrel, het ons Charles de Gaulle verlaat en gery na die plek waar die herinneringe vir ons sou wag.
Die skool, St. Nicolas, is in 'n ou dorpie in die buitewyke van Parys. Die plaaslike bakker (Boulangerie) en die kafee (Marche Franprix) was slegs twee van ons vele prioriteite gedurende die drie weke wat ons in die koshuis gebly het, met dekadente versnaperinge soos Macarons, Pain du Chocolat, Chauccettes en Vanilla of Cherry Coke.
Die Parisiens (inwoners van Parys) is seker van die fiksste mense op die planeet. Hulle sal die 15 km in die Walk the Talk in 15 min kan loop! Met die hoeveelheid besiens-waardighede in Parys is dit beslis nodig om so vinnig te kan loop. Daar is soveel om te sien: van die Louvre tot die Arc de Triomphe, die bote op die Seine-rivier, die Notre Dame, die Impressioniste Museum, die Eiffeltoring en die Galleries Lafayette!
Oor naweke is ons hartlik verwelkom in ons Franse korrespondente se tuistes. Hulle het ons op uitstappies geneem na meeste van die beroemdste monumente, geboue en landskappe.
Ons was so bevoorreg om 'n besoek aan Victor Hugo, die skrywer van Les Miserables, se huis te maak. Die Sacre Coeur het die romantiek van Montmartre gedefinieer. Versailles, Fontainebleau en die Saint Chapel het ons heeltemal in verwondering laat staar.
Tussen al die opgewondenheid deur het ons ons Frans verbeter, omdat niemand regtig goed Engels kon praat nie. Om iemand in Frans te oortuig dat African en South African twee verskillende konsepte is, is nie baie maklik nie!
Dit was lekker by die skool, maar ons het so gewens om net een week vakansie te kon hê ... Toe vind ons uit die gesegde “wees versigtig waarvoor jy wens, jy kan dit dalk net kry,” is nie n bangmaakstorie nie. BOOM! en toe is al die vlugte vertraag as gevolg van die vulkaan in Ysland met 'n naam wat niemand kan uitspreek nie.
Die laaste week het die verlange hoog geloop en was almal eers negatief en hartseer, maar tot ons geluk het dit baie lekker verloop! Ons het ons midde-in 'n geskiedkundige gebeurtenis bevind en het die beste van elke oomblik gemaak. Ons het onsself verkyk aan die mooiste tuine, ons laaste bietjie geld spandeer en geleer wanneer grappies regtig snaaks is.
Die toeriste-aantreklikhede en die uitstappies was wonderlik, maar op die ou einde was dit die klein dingetjies wat ons reis onvergeetlik gemaak het. Die soek na 'n warm plek om jou tone te ontdooi, die gejaag om die trein te haal, die drukkie wat jou beter laat voel as jy verlang en die giggeltjies en grappies wat 'n koue lentedag kon verhit.
Dit was 'n ervaring wat almal eendag moet ervaar … om nuwe mense te leer ken, nuwe kulture te ervaar, om van die beroemdste kunswerke, beelde en geboue te besoek en ook om ou vriende beter te leer ken.
Gabri die bokkie, Mia die praterige, Marelize die besige, Rosanne die kleintjie, Stefan die Fayen-gunsteling, Michiel die hartebreker, Odette die oulike een, David die kenner, Lavelle anti-McDonalds en Lizanne die aandag-afleibare: Ons is die Frankryk Uitruil van 2010!! ONDER: Odette Graskie en Marelize Roets.

SA-Skole Atletiekspan

Mnr. Carel Freysen het die tennisseisoen laat afskop met die gewone uitspeelwedstryde op UJ se bane. Al verskil was dat daar by hierdie uitspeeldag meer as 70 seuns opgedaag het. Arme meneer Freysen! Gelukkig is dié meneer 'n boffin met wiskunde, en kon hy met gemak al die seuns se tellings op een slag hanteer.
Met die wete dat slegs 34% van al die seuns wat opgedaag het in die span sou kon wees, was die kompetisie sterk. Al die seuns wou span maak. Van die baan af het sommige seuns gespot en gesê: “Ag, ek speel sommer maar net vir die fun! Ek gee nie regtig om of ek span maak nie.” Maar op die baan kon 'n mens duidelik sien dat hulle eintlik vir ons 'n wit leuentjie vertel het.
Met die span gekies, kon die liga amptellik begin. Met elke wedstryd sit die tennisseuns om 13:55 reg om bus toe te nael. Eers as almal in die bus is, op pad na die skool waarteen ons gaan wen (speel), bedaar hulle en trek rustig hul tennisklere op die bus aan. Die bus is gewoonlik die plek waar ons die meeste vir mekaar lag! Daar raak ons gou verveeld, en begin aan unieke maniere dink om onsself te vermaak.
Te danke aan juffrou Cindy Marais en meneer Carel Freysen, kon hierdie tennisseisoen sonder enige probleme verloop. Ons sien uit na nog 'n lekker kwartaal van seunstennis hier by Helpmekaar!

Robotix is 'n redelike nuwe sport hier op die hoek van Empire en Jan Smuts. En ja, dit kwalifiseer as 'n sport omdat jou grysstof en hande vreeslik baie oefening kry. Ek het 'n draai by Karel Olivier in gr. 10 gaan maak om meer uit te vind van die sport. “Robotix - wel dit gaan daaroor om 'n robot te bou en om dan daardie robot te programmeer om te doen net wat jy wil hê hy moet.”
“Op die oomblik is ons so tien kinders in die klas en mnr. Sean Barber is ook 'n kranige robotix-boffin. Robotix is vir enige iemand wat ingenieurswese wil gaan swot. Omtrent almal wat daaraan deelneem, wil graag in daardie rigting ingaan.” Karel sê dat ingenieurstudente in hulle eerste drie jaar ook robotte met legoblokkies bou en dan programmeer.
Al die robotix-bouers sien vreeslik uit na Septembermaand, want dan is daar 'n groot robotix- kompetisie in Suid-Afrika waaraan hulle wil deelneem as hul hard genoeg werk. Ons wens ons robotix-boffins alle voorspoed toe met die nuwe sport!

Altans, dit is wat ons Junior A-span trots kan uitroep. Hulle het hul teenstanders uitgestof om so die Junior liga te wen, met Northcliff tweede, Kings School derde en Linden vierde. Baie geluk, julle!
By die proewe al het dié jong spannetjie belowend gelyk met twee van laasjaar se spelers, wat nog as juniors beskou kan word en 'n horde nuwe talent onder ons st. 6'ies. Na 'n gespook op die bord en baie kopkrap deur juf. Melani is die span gekies: Eljeanie Wilke; Marlene Roets; Francois Olivier; Constant Beckerling. Die B-span, oftewel die Capablanka-span, is Werner Wildenboer; Clara Beckerling; Suné Janse van Rensburg en Bendrei Vlok. Die spanne is net betyds vir ons eerste wedstryd gekies.
Hierdie junior skaakspanne het skole soos Linden, Northcliff, Kings School en De la Salle aangedurf in die liga en telkens sukses behaal. Groot was hul vreugde toe die finale uitslae kom en hulle eerste staan!
Die seisoen is egter nog nie verby nie; inteendeel, ons seniors begin nou maar eers. Hulle het al een wedstyd agter die rug. Die span is Stefan Enslin; Chris Pretorius; Jurgen Hanekom; Marlene Roets; Eljeanie Wilke; Karel Olivier; Francois Olivier; Adriaan Botha en met Werner Wildenboer as reserwe. Hulle het De la Salle 14½-3½ geklop en dit boonop nog voor die span gefinaliseer is!
Ons hoop om nog groot dinge van die Senior skaakspan van 2010 te hoor. Ons hou duimvas vir julle!

Hou hierdie besoekers dop ... hulle kompeteer vir die goue sokkerstewel*

Didier Drogba
Drogba is bekend as een van die mees gevreesde voorspelers in die moderne spel. Hy is die kaptein van Côte d'Ivoire (Ivoorkus) se span en speel ook vir Chelsea. Didier Drogba is onlangs aangewys as een van TIME-tydskrif se 100 mees invloedryke persone in die wêreld. Hy dra nie net die hoop van sy nasie op sy skouers nie, maar ook dié van die hele Afrika-kontinent.

Ballack
Hy is die kaptein van die Duitse span (een van die gunstelinge om te wen) en die regterhand van die afrigter, Loew. Ballack dwing respek by sy eie span en ook opponente af omdat hy altyd die belangrikste doele van die wedstryd aanteken. Baie Duitse meisies dink ook dat Ballack een van die aantreklikste sokkersterre op die veld is, maar ek weet nie so mooi nie!

Wayne Rooney
Wayne Rooney is aangewys as die FIFA-sokkerspeler van 2010. Hy speel voorspeler vir Engeland en vir Manchester United. Rooney het 'n humeur wat vir niks skrik nie en hy is baie kompeterend, maar hy is Engeland se grootste hoop vir die toernooi.
* Die mees suksesvolle doelskieter van die toernooi kry 'n goue sokkerstewel as prys.

“Daar is, God weet dit, vreugde in water en lig.” Hier stem ek ten volle saam met T.T. Cloete, en ons Groenklub-ekspedisie kan die stelling beslis bewys!
Nog effens vreemd vir mekaar kom twaalf kinders en mnr. Anduraine Lindeque die Saterdagoggend bymekaar. Sakke word ingepak en die bussie gelaai, reg om die lang rit aan te durf. Vir twee dae op die pad is liedjies gesing, grappies en stories vertel, tydskrifte gelees en speletjies gespeel, totdat ons uiteindelik die bestemming in Namibië bereik het.
Opgewonde en vol energie het ons die water aangedurf. Onafhanklik van die res van die wêreld en direk blootgestel aan die wonders van die aarde, het ons vir 'n paar dae gelewe. Die natuur praat met ons op duisende maniere, ons moet net ons oogklappe afhaal en met konsentrasie luister.
Ver afstande is geroei en uitgeput was ons beslis, maar elke dag se nuwe landskappe, uitdagings by die stroomversnellings en die heerlikste kossies het elke kilometer die moeite werd gemaak.
Wanneer ons die regte plekke op die oewer bereik het, het ons afgepak en vir die aand gekamp, maar die pret het beslis nie daar opgehou nie. Lywe is vol modder gesmeer, daar is op rotse en in grotte geklouter, kaartspeletjies gespeel, rondgehardloop en foto's geneem, om die vuur gesels en elke liewe oomblik geniet.
As die moegheid ons oorval het, is die slaapsakke nadergetrek en het ons gelê en sterre kyk totdat ons ingesluimer het, of daar is sommer by die selfopgeslaande tente ingekruip.
Gelukkig vir ons was Aprilgekkedag ook in die Groenklubweek! Almal het saamgestaan om Meneer te flous. Nadat die poets gebak is (en Meneer kalmeer het), kon ons dit neerskryf as een van ons vele herinneringe.
Dit was vir ons almal baie snaaks dat die enigste twee seuns wat saamgegaan het, die eerstes was om hul bootjies te laat omval! Dit was maar een van die hoogtepunte, want ons malheid en genot kon nie getem word nie.
Op die water het ons watergevegte gehad, die natuurskoon bewonder, ge-“nappy-ride” en vir ure lank spiere gebou. Op vaste land het ons berge uitgeklim, geëet, gerus en mekaar leer ken, maar een ding is verseker - als wat ons gedoen het, maak deel van 'n tyd wat ons vir ewig sal onthou.
Dit was vir ons 'n voorreg om so 'n spesiale tyd in die natuur te kon deurbring, want die natuur is die lewende, sigbare kleed van God. Ons kon ver stap tot op hoë heuwels en berge, in die oggende wakker word met die son wat oor die water weerkaats, ons kon skapies, bokkies, perde en wilde bobbejane in die berghange raaksien en hoor, onsself skoonmaak met slegs bio-afbreekbare stowwe, rondbeweeg met net ons eie krag, roeibootjies en roeispane, en in die aande onder die maan en sterre aan die slaap raak.
Ek dink ons het almal teruggekom as nuwe mense, met nuwe vriende, nuwe idees van die wêreld om ons, hope inspirasie en moeë lywe. Ek hoop dat elke kind in die skool ook nog so geseën sal word met die Groenklub of 'n soortgelyke avontuur!

Gauteng Netbal

Op Sondag 2 Mei het 'n groot klomp geesdriftige Helpies aan 'n bergfietswedren by die Wieg van die Mensdom deelgeneem. Hierdie wedren is individueel voltooi oor 'n afstand van 45 km. Daar het 26 leerders per graad deelgeneem en Gino Galetti het eerste oor die rooistreep gesnel.
Die rit was rof en uitdagend, maar die moeite werd. By 20 km was daar 'n ruspunt waar die uitgeputte deelnemers kon afklim. Die eerste 20 km was glo vreeslik klipperig en jy moes baklei om bo-op jou fiets te bly. Die res van die rit het die roete darem al makliker geword.
Fietsry is 'n sport wat jou uithouvermoë op die proef stel, baie voorbereiding verg en beserings veroorsaak. Dit laat jou adrenalien vinniger pomp, jou hartklop versnel en jou na jou asem snak. Al die wedrenne vind in reservate plaas in Junie, Julie en Augustus.
Die Helpie-fietsryers het pragtige nuwe uitrustings gekry. Dit was klaarblyklik 'n lang proses om die perfekte uitrusting te skep, maar tog die moeite werd, want nou kan jy gaan trap en jaag sonder om te wonder of jy eksie-perfeksie lyk …

Rèzanne Neethling

Die Helpie-ruitersportspan het in drie jaar 'n duidelike metamorfose ondergaan van slegs drie ruiters in 2008 wat gegroei het tot agt in 2010 – en nog 'n hele rits aspirant-ruiters wat nie kan wag om volgende jaar aan te sluit nie!
Met twee kwalifiserende uitdunne reeds agter die rug, maak die Helpies reg vir die laaste twee sodat daar skoonskip gemaak kan word om uiteindelik 'n plek in die finaal te verseker. Strawwe kompetisie is weereens ons dapper span se voorland, aangesien Helpmekaar in die Sentraalliga deelneem – die sterkste liga binne die provinsiale grense.
Veelsydigheid ontbreek beslis nie by dié klompie nie, want daar is 'n ruiter of meer by byna elke dissipline ingeskryf, hetsy showjumping, dressage, equitation, working riding, performance riding of working hunter. Ek is in die bevoorregte posisie om as spanbestuurder vir Chanté Göbel, Eduané Neethling, Stephan Janse van Vuuren, Konrad du Plessis, Lecia du Plessis, Lise Potgieter en Suné van der Westhuizen op te tree, en daar kan groot dinge te wagte wees wanneer die Helpie-perde en hul ruiters op die 16de Mei skole soos Beaulieu die stryd aansê.
Alhoewel ruitersport maar onvoorspelbaar is, het die Helpies tot dusver daarin geslaag om drie 1ste plekke, drie 2de plekke, 'n derde, vierde en vyfde plek in te palm in klasse wat meestal meer as 40 deelnemers insluit.
As jy nog altyd 'n weddenskap wou waag op 'n ruiter-perd-kombinasie nes die grootbase by geleenthede soos die July doen, is dit nou jou kans. 'n Ieder en 'n elk kan die Helpie-ruitersportspan dophou op Sanef Schools se webtuiste (www.sanefschools.org.za) en sodoende aan hul 'n hupstoot besorg wanneer jy fiktiewelik jou geld op iemand wed ….“put your money where your mouth is!” – so uit die Helpie-perde se bekke!.

Lara Erasmus

St John's College het vanjaar hulle 15de rugbyfees tydens die Paasnaweek gehou, die bekende Easter Rugby Festival. Die byeenkoms is definitief 'n prioriteit op elke rugbyspeler se sportkalender.
In totaal het elf hoërskole teen mekaar gespeel, gróót name soos Affies, Hoërskool Nelspruit, Outeniqua, Jeppe Boys, Paarl Boys en Paul Roos Gimnasium.
Helpmekaar se eerstespan se eerste wedstryd was teen die baie sterk span van Paarl Boys. Nadat hulle 23 – 3 agter was, het Helpmekaar teruggeveg en drie uitstekende drieë gedruk. Paarl Boys moes hard baklei om uiteindelik met 26 – 18 te wen. In hulle tweede wedstryd het Helpmekaar 22 - 18 afgereken met die FNB-uitnodigingspan. Die laaste wedstryd was 'n klipharde stryd teen die gedugte span van HS Nelspruit. Die wedstryd het uiteindelik gelykop geeïndig met 7 punte elk.
Die Helpie-afrigter, mnr. Gert Lindeque, was baie in sy skik met die toernooi. "Dit is wonderlike blootstelling vir Helpierugby omdat hulle hulleself teen ander top rugbyskole kan meet," reken hy. Die span het ook die kans gekry om saam met die afrigters op die skoolgronde te bly.
Asof een fees nie genoeg is nie, het King Edward VII net hoër op in die straat oor dieselfde naweek ook 'n hokkie- en rugbyfees gehou, sowel as St Stithians. Strome sportliefhebbers het die straat op- en afgeloop om rugby te kyk. Tieners by die honderde was daar, meisies in mini's en seuns in Supergas. Alhoewel die weer nie van die beste was nie en die looparea om die veld 'n modderpoel, het dit nie die rugby belemmer nie. Daar was ook oud-Helpies in hulle rugbytruie om ons span te ondersteun.

Die netbal- en hokkiemeisies speel hierdie seisoen met nuwe klere en almal stem heelhartig saam dat dit pragtig en prakties is. Juff. Linda Peacock en Tanith von Mayer was betrokke by die beplanning en organisering van die nuwe drag.
Die meisies hou daarvan omdat dit soveel anders as die voriges is en nie so baie soos skoolklere lyk nie. Die nuwe uitrusting is 'n wit moulose hemp met "Helpmekaar" in bruin gedruk op die bors, 'n sjokolade-bruin broekrompie en die hokkiemeisies dra die bruin rugbykouse met geel strepe daarby. Al die meisies is bly dat hulle nie meer moue sal brand en ná die tyd moet sukkel om van hulle "boere-tan" ontslae te raak nie. Hulle sê ook dat die nuwe klere gemaklik is om mee te speel.
Dis goed om te weet die spelers, onderwysers en hoof is tevrede met die eindproduk – dit was 'n baie goeie idee om dit te verander en 'n reusesukses. 

'n Eerbare dood is beter as 'n oneerbare lewe, en 'n meer opregte en eerbare mens as Estan het ek nog nooit ontmoet nie. Ek dink die hele hemelryk is opgehelder met slegs Es se teenwoordigheid daar, want hy het elkeen van ons wat hom geken het, se lewens opgehelder met sy blonde kop, blou oë, sprankelende persoonlikheid en sonskyn glimlag. Al wat ons eendag na die Hemel kan saamneem, is dit wat ons op aarde uitgedeel het, en dis hoe ek verseker kan weet dat Estan nou omring is deur alle liefde, geduld, respek, geloof en ontelbaar baie glimlaggies, drukkies en vriendelikheid. Estan, ek en almal anders mis jou so verskriklik baie! Elke keer as ons iemand sien met hare helderder as die lig, oë blouer as die see, en 'n glimlag wat strek tot in die diepste punte van jou hart, dink ons aan jou, en hoe 'n pragtige engeltjie jy nou is... Die dood is nie die afskakeling van die lig nie, dit is net die uitblaas van die lamp omdat die dag gebreek het. Vir ons op aarde was Estan se dood die einde, maar vir hom, is dit nog net die begin. xoxox. - Nerine Gouws (gr 11)
"I wanna see the broken hearts find a hope in God above, I wanna know I'm doing all I can. So with this life, with all I am, no matter what the cost may be, I pray to see Your love become our cause. I won't stop believing." Ek glo dat dit Estan se gebed was en dit is beslis hoe ek hom sal onthou. 'n Persoon wat deur sy eie hartseer en pyn tyd gemaak het vir ander en altyd sy liggie laat skyn het. Altyd 'n sprankelende glimlag gegee en die styfste drukkies uitgedeel. Sal nooit sy lag vergeet nie. Hy sal ewig in ons harte en herinneringe bly. Dankie vir al die memories Es... Sien jou eendag weer. - Lana Basson (gr 12)
Estan: Jy was my eerste liefde en beste vriend vir 2 jaar. jou stem is stil, maar ons herinneringe sal nooit stil wees in my hart nie. Ek mis jou baie, maar het vrede in my hart, want ek weet jy is by Jesus vir wie jy altyd so lief was. - Kayli de Wet (gr12)
Estan was 'n amazing vriend en vir party mense 'n broer. Hy het my lewe ongelooflik omgedraai en het my die beter deel van die lewe gewys. Es, jammer ek kon dit nie persoonlik sê nie, maar ek is lief vir jou! - Jean Bester (gr 12)
Alhoewel ek hom nie persoonlik geken het nie, sal ek hom altyd onthou as iemand wat 'n ware ambassadeur vir Jesus was en als met 'n glimlag aangepak het. - Rezanne Neethling (gr 10)
"No one is in your life by accident, as a punishment or a trial to be endured. Everyone is in your life with a specific goal and lesson to be learnt ... Our lesson is to learn and teach God's love." Dankie dat jy ons geleer het hoe om ander lief te hê soos God ons liefhet. - Stefan Olivier (gr 11)

Drikus Conradie
"Daar kom gróót verwikkelinge," sê Francois van der Merwe, leier van die Time-Out band wat die byeenkomste open met lofprysingsliedjies. Net soos wat Time-Out die afgelope paar jaar gegroei het, van waar dit in 'n klaskamer begin het tot waar daar nou elke Donderdag ongeveer 140 leerders vir 'n halfuur lank saam die Here se Naam loof, is die band ook besig om te groei. Die probleem is dat die oorspronklike musiekmakers nou die einde van hulle skoolloopbaan bereik en dus moet daar nuwe leerders gewerf word sodat die tradisie sal kan voortgaan.
Volgens Francois is daar heelwat nuwe kinders wat belangstel en wat reeds betrokke is by die musiek vir Time-Out. Hy sê ook dat die band opgewonde is oor wat die jaar inhou, omdat daar so baie uitdagings is wat hulle in die gesig staar. Die leerders wat gereeld Time-Out toe gaan, kan maar kyk hoe nuwe kinders begin om die leisels oor te neem. Daar word nog kinders benodig en as jy 'n instrument kan bespeel en ook op só 'n manier die Naam van die Here wil dien, kan jy gerus met Francois gaan praat. Hou ons dop!

Marthinus Jacobs
Ons het heerlik geëet, lekker gespeel en soos nagtegale gesing. Daar in ons eie klein “Hoekie” by De Wildt naby Brits.
Die koorkamp, die naweek van 22 tot 24 Januarie, was 'n belewenis waaroor almal nog lank sal praat. Mnr. Franz was op sy stukke, mnr. Sean 'n “eager beaver”, juf. Linda in die agtergrond, mnr. “Juf. Linda se man” 'n bobaassjef en ons koorlede in die wolke.
Tyd is afgestaan om mekaar beter te leer ken en gees te vang. Ons het 'n “volleyball”-kompetisie gehou, vroegdag die berg geklim en heerlik in die swembad afgekoel. Laataand is daar onder die sterrehemel kopstukke gesels totdat almal stokflou in die bed geval het. Ons eie Heuwels Fantasties en Lukraaketaar het ook gesorg vir 'n wonderlike atmosfeer.
Almal het egter ook geweet waaroor die naweek gaan en Vrydagaand, Saterdagoggend en Saterdagaand is afgestaan aan die instudeer van nuwe liedjies soos “World in Union” en “Bohemian Rhapsody.” Sondagoggend was die nagtegale net hees gansies en was dit tyd vir huis toe gaan.
Helpmekaar Koor 'n boheemse rapsodie? Watwou! Ons koor “ROCK”!

Stefan Olivier
So kan 'n mens die naweek van 29 tot 31 Januarie in nege woorde opsom, maar Toastmasters gaan oor meer as net glase skink en woorde uitdink. Dit bring Helpies bymekaar wat kan lag oor die lewe van 'n oorstokkie en ernstig kan wonder oor geluk ...
Die doel van hierdie kursus is meer as net “hoe om 'n oulike toespraak te lewer” – dit leer 'n mens hoe om as persoon te ontwikkel en hoe om kommunikasievaardighede te verbeter. En dan is daar ook die vyfster koshuisete, die oorvol Debonairs-motorfiets wat tussen vergaderings by die skool opdaag en die impromptu's (vanaf die gemiddelde aantal “ums” wat 'n mens binne twee minute sê tot by jou opinie oor haarstyle en Julius Malema).
Sestien leerders het vanjaar die kursus bygewoon en aan die einde van die naweek was elke liewe een 'n wenner. Hierdie leerders het in die volgende afdelings koning gekraai:
- Besonderse Presteerder:
Madeleen Swanepoel
- Evalueerder: Tineke Harris
- Impromptu: Marna Ungerer
-Voorbereide Spreker
+ Toast Master: Stefan Olivier
Die kursus is deur die ervare Fritz Duminy aangebied. Almal wat deelgeneem het, het iets daaruit geleer en dit was seker een van dié verrykendste naweke op die Helpie-kalender (ja, selfs meer verrykend as die verpligte rugbywedstryde wat gewoonlik net voor ons eksamen plaasvind). Een van die deelnemers, Semoni Cancelliere het dit beskryf as “een van die lekkerste naweke; 'n goeie manier om 'n bekkige 2010 te begin”. Daar sal later hierdie jaar moontlik weer 'n "toastmasters"-kursus plaasvind – moenie dit weer misloop nie!

Nerine Gouws & Andries Louw

Sakkie van der Merwe het eens gesê: “Luister hier, laat ons mekaar nou mooi verstaan, my bal is my bal, en jou bal is ook my bal.” Alhoewel hy hier na rugby verwys, voel ons dat dit ook van toepassing is op ons wonderlike Valentynsbal.
Dit was skemer toe alles begin het. In afdakkarretjies, “limo's”, of selfs agterop bakkies, die opwinding was beslis by die aankoms reeds voelbaar. Daarna staan ons almal rond in groepies saam met vriende, en wonder wie volgende om die draai gaan verskyn. Oral waar 'n mens kyk, sien jy net die flitse van kameras. Met kerse wat die paadjie belig, het ons saam met ons metgeselle op die rooi tapyt gestap. Nes dit in Hollywood gebeur, kon ons enige tyd stilstaan en vir die “paparazzi” glimlag.
Die aand het amptelik begin met die eerste liedjie. Alhoewel daar 'n paar bandjielose rokke op die verkeerde tyd afgegly het, op 'n paar tone getrap is en sommige hakke nou maar net te hoog was om in te dans, was die dansvloer definitief aan die brand (ons almal kon beslis die hitte in die saal aanvoel). Die verskeidenheid musiek en dansliedjies was groot genoeg om elke siel te bevredig en akkommodeer. Van “doef-doef”-musiek tot die “macarena”, sokkieliedjies tot by die hele GHRIES-“repertoire”, liefdesliedjies en selfs die Leeuloop is gespeel en op die dansvloer gemakietie.
Selfs die digter D.J. Opperman sou die aand by ons geniet het, want soos hy eens gesê het: “Die hoogste vreugde van die aarde word gewek deur die vier-eenheid: eet, drink, dans en gesprek.” Nommer een, eet: enige hoërskoolkind se gunsteling - pizza! Die Debonairs-manne kon nie vinnig genoeg naderstaan om almal se leë magies te vul nie. Nommer twee, drink: Tannie Sonia was gereed met al ons gunsteling koeldranke, in ons gunsteling snoepie. Nommer drie, dans: hoef daar enige iets meer gesê te word? En nommer vier, gesprek: as die voetjies moeg was en die lywe lam, was daar oorgenoeg sitplek om rustig te sit en gesels, of om te bespiegel oor ieder en elk se wonderlike, of nie so wonderlike, uitrustings. Vir dié wat dalk 'n bietjie te warm gekry het, was daar darem genoeg liters water byderhand om in af te koel, of dit nou net die bene en voete was, of sommer 'n heerlike ghoef, die swembad was lekker verfrissend.
Selfs die dekor en vermaak was van die beste wat daar nog ooit by Helpmekaar was: mense wat vuur in die lug rondgooi, 'n DJ wat beslis sy storie geken het, maskers teen die mure wat net die grootste dinosourusse sou pas en liggies en blommetjies wat ons skool in 'n sprokieswêreld omskep het.
Die 2010 Valentynsbal was beslis 'n aangename verrassing en ons, Andries en Nerine, kan met oorgawe sê dat dit nie net my bal was nie, dit was nie net jou bal nie, maar dit was verseker ons almal se bal

Andreas Oosthuizen
Die liefde darem . . .dit is nie altyd verdoem nie, selfs al voel dit soms so! Liefde is 'n sterk emosie, want "love overcomes all obstacles!”
Helder kleure, hoede, linte, dasse en maskers. . .dit was Valentynsweek by Helpies - 'n week van lag, pret hê, laf (in die goeie sin van die woord) wees en natuurlik verlief wees. Kyk, Valentynsweek is nou eenmaal 'n gebeurtenis op die kalender wat nie gemis moet word nie - inderdaad 'n Mardi Gras!
Ten spyte van al hierdie pret, het ons Helpies ook die dieper kant van die liefde raakgesien; die kant sonder die pret. Ons het dae opgedra aan MIV/Vigs asook aan die slagoffers van die aardbewing in Haiti. Alhoewel hierdie onderwerpe morbied mag voel, bly daar altyd dié wat onvoorwaardelik in die liefde glo, die optimistiese St. Valentine in elk van ons!
Kan julle julle net indink hoe dit moet wees om verlief te wees, maar nie verlief te mag wees nie? Gelukkig is die dae van die mal Keiser Claudius II verby! Hy het mos geglo dat enkellopende mans beter soldate maak as dié met vrouens en kinders (duidelik was hy nie die skerpste potlood in die blikkie nie). Om 'n sterk weermag te bou, verbied hy toe huwelike, maar gelukkig was daar mense soos die priester Valentine wat aangehou het om paartjies in die geheim te trou!

Ten spyte daarvan dat Valentine gevang is en in die tjoekie moes sit en wag om doodgemaak te word, het hy bly glo in die liefde. Terwyl hy in die tronk was, het hy blykbaar verlief geraak op die tronkwag se dogter en op die dag van sy dood 'n brief aan haar geskryf "from your Valentine".
Liefde het die "oorlog" gewen en sal altyd. Terwyl Valentine daar in Rome in die derde eeu in die tronk gesit het, het hy ongelooflike ondersteuning van die mense gekry. Mense het rose aangedra om te wys dat hulle ook in die liefde glo. Valentine het sy lewe vir die liefde opgeoffer. . .die liefde is sterk.
Helpies, gee 'n roos aan die liefde en bly daarin glo. As die liefde vir jou werk, baie geluk. Indien nie - bly glo, want elke pot het sy deksel - partykeer moet mens maar net bietjie in die kas grawe om die regte een te kry!

Jodi Dyssel
Op 11 Januarie het net ons graad aggies skool toe gekom vir die begin van 'n lang en “groen” week wat lekker maar uitputtend was. Die Maandag het ons by Helpmekaar aangekom met ons koffers gevul met ouma- en oupaklere. Ons mag nie mekaar se hande gelos het nie, anders sou ons die Helpie-ketting breek, wat nie mag gebeur nie! Die dag het verloop met atletiek-, koor- en dramauitdunne. Die aand het ons met ons oumensklere deur die hele skool, wat op ons eerste dag soos 'n kasteel gevoel het, geloop.
Na 'n nie-so-lekker slapie het ons wakker geskrik met die hardste musiek wat ek nog ooit gehoor het! Dit was niks anders as 'SLIPKNOT' nie! Buite in die half-donkerte het ons met blinddoeke vergader en moes ons vertroue hê dat die matrieks tog harte het en dalk ons lewens sou spaar. Ons kon net hoop dat hulle ons nie onwetend van die hooftrappe sou laat afspring nie. Die swembad sou vreeslik koud wees so vroeg, wat dít hopelik nie 'n opsie sou maak nie! Gelukkig moes ons net die Skoollied en Verjaarsdaglied sing totdat ons dit geken het.
Woensdag het al die ander grade lekker vir ons gelag met ons oulike borslappe en fopspene wat soms diep in ons borskaste gesteek het as die matrieks skree: “Kamoefleer!” Tweede pouse was elke graad agt se nagmerrie. As daai klok lui, gryp ons almal hande en beweeg ons af vir nog “liefde” van die matrieks af. Vrydag was dit die swemgala, ons vreeslik talentvolle groentjiekonsert en ons inhuldiging, waar ons uiteindelik nie meer vereenselwig was met die woord “groen” nie. As ons nou terugdink, het ons baie pret gehad en kon ons die eerste week nie meer geniet het nie!

Mia Roberts
Die aand van Vrydag 16 Januarie 2010 was die graad agts senuweeagtig, maar opgewonde. Die groot toets het op hulle gewag: die Groentjiekonsert. Nadat hulle die hele week lank moes kamoefleer, was Vrydagaand die graad agts se goue geleentheid om vir die hele skool te wys dat hulle hul baadjies werd is.
Met die Groentjies op die planke, was dit 'n herlewing van die huidige matrieks se herinneringe van Helpmekaar. Van “die Elmo-liedjie” tot die korrekte uitspraak van Laudatio. Elke reël van die teks is voorgedra sonder dat die graad agts noodwendig geweet het wat die oorsprong daarvan was. Die danspassies is met oorgawe gedoen en die graad agts het elke oomblik van die kollig ten volle geniet. Alhoewel daar effens op party onderwysers se tone getrap is, het die leerders die humor geniet sonder dat dit nodig was om regsadvies te kry. Wat is 'n Groentjiekonsert sonder om met iemand te spot?
Die konsert was puik beplan en opgevoer deur Abri Grobler en Larét van Niekerk. Harde werk word altyd beloon - die Welpies het Helpies geword!
Graad agts van 2010: Raak gemaklik in julle baadjies. Julle het dit werklik verdien!

Izelle Taljaard
Toe ons nuwe soorte liedjies begin sing het by geesvang was die gewone brompraatjies weer in die lug, maar toe daar nóg liedjies bykom, was dit nie meer onskuldige praatjies nie.
Dit het als begin met 'n facebook-groep …
Gebruik ou geesvangliedjies vir Helpies? Daar was nog altyd mense wat ontevrede was met geesvang, maar 'n hele groep? Die groep het nie baie lede nie, maar daar is genoeg om chaos te skep. “Ek gaan nie atletiek toe gaan as ek weet ons moet Mamma Mia, Lemon Tree of I've got a feeling, sing nie. Ek is jammer maar dis NIE DIE HELPMEKAAR WAT EK KEN NIE !!! Ek skaam my vir die nuwe goed,” het op die groep se profiel gestaan. Ander kinders het ook hul opinie gelewer: “Hou op om al die goeie liedjies wat daar is te vat en ander woorde in te sit en dit te gebruik vir geesvang.”
Ek het rondgevra om uit te vind wie van die liedjies hou, en wie nie. Baie kinders was daarteen, ander daarvóór en sommige was neutraal. “Laat die dirigente hulle ding doen. Oor 'n jaar kan die graad 11's 'n bietjie hul eie ding inbring. Los net die dirigente uit, dis hulle time to shine en as jy nie daarvan hou nie, bly eerder stil!”
Almal kan nie altyd tevrede wees met alles nie. Die dirigente glo die nuwe bewegings gaan definitief aandag trek en sê dit lyk ongelooflik van voor af. Ons stem is dalk nie groot nie, maar as almal saamwerk, kan ons nog steeds 'n groot indruk maak. So my advies: probeer 'n bietjie optimisties wees!