“Daar is, God weet dit, vreugde in water en lig.” Hier stem ek ten volle saam met T.T. Cloete, en ons Groenklub-ekspedisie kan die stelling beslis bewys!
Nog effens vreemd vir mekaar kom twaalf kinders en mnr. Anduraine Lindeque die Saterdagoggend bymekaar. Sakke word ingepak en die bussie gelaai, reg om die lang rit aan te durf. Vir twee dae op die pad is liedjies gesing, grappies en stories vertel, tydskrifte gelees en speletjies gespeel, totdat ons uiteindelik die bestemming in Namibië bereik het.
Opgewonde en vol energie het ons die water aangedurf. Onafhanklik van die res van die wêreld en direk blootgestel aan die wonders van die aarde, het ons vir 'n paar dae gelewe. Die natuur praat met ons op duisende maniere, ons moet net ons oogklappe afhaal en met konsentrasie luister.
Ver afstande is geroei en uitgeput was ons beslis, maar elke dag se nuwe landskappe, uitdagings by die stroomversnellings en die heerlikste kossies het elke kilometer die moeite werd gemaak.
Wanneer ons die regte plekke op die oewer bereik het, het ons afgepak en vir die aand gekamp, maar die pret het beslis nie daar opgehou nie. Lywe is vol modder gesmeer, daar is op rotse en in grotte geklouter, kaartspeletjies gespeel, rondgehardloop en foto's geneem, om die vuur gesels en elke liewe oomblik geniet.
As die moegheid ons oorval het, is die slaapsakke nadergetrek en het ons gelê en sterre kyk totdat ons ingesluimer het, of daar is sommer by die selfopgeslaande tente ingekruip.
Gelukkig vir ons was Aprilgekkedag ook in die Groenklubweek! Almal het saamgestaan om Meneer te flous. Nadat die poets gebak is (en Meneer kalmeer het), kon ons dit neerskryf as een van ons vele herinneringe.
Dit was vir ons almal baie snaaks dat die enigste twee seuns wat saamgegaan het, die eerstes was om hul bootjies te laat omval! Dit was maar een van die hoogtepunte, want ons malheid en genot kon nie getem word nie.
Op die water het ons watergevegte gehad, die natuurskoon bewonder, ge-“nappy-ride” en vir ure lank spiere gebou. Op vaste land het ons berge uitgeklim, geëet, gerus en mekaar leer ken, maar een ding is verseker - als wat ons gedoen het, maak deel van 'n tyd wat ons vir ewig sal onthou.
Dit was vir ons 'n voorreg om so 'n spesiale tyd in die natuur te kon deurbring, want die natuur is die lewende, sigbare kleed van God. Ons kon ver stap tot op hoë heuwels en berge, in die oggende wakker word met die son wat oor die water weerkaats, ons kon skapies, bokkies, perde en wilde bobbejane in die berghange raaksien en hoor, onsself skoonmaak met slegs bio-afbreekbare stowwe, rondbeweeg met net ons eie krag, roeibootjies en roeispane, en in die aande onder die maan en sterre aan die slaap raak.
Ek dink ons het almal teruggekom as nuwe mense, met nuwe vriende, nuwe idees van die wêreld om ons, hope inspirasie en moeë lywe. Ek hoop dat elke kind in die skool ook nog so geseën sal word met die Groenklub of 'n soortgelyke avontuur!
Nog effens vreemd vir mekaar kom twaalf kinders en mnr. Anduraine Lindeque die Saterdagoggend bymekaar. Sakke word ingepak en die bussie gelaai, reg om die lang rit aan te durf. Vir twee dae op die pad is liedjies gesing, grappies en stories vertel, tydskrifte gelees en speletjies gespeel, totdat ons uiteindelik die bestemming in Namibië bereik het.
Opgewonde en vol energie het ons die water aangedurf. Onafhanklik van die res van die wêreld en direk blootgestel aan die wonders van die aarde, het ons vir 'n paar dae gelewe. Die natuur praat met ons op duisende maniere, ons moet net ons oogklappe afhaal en met konsentrasie luister.
Ver afstande is geroei en uitgeput was ons beslis, maar elke dag se nuwe landskappe, uitdagings by die stroomversnellings en die heerlikste kossies het elke kilometer die moeite werd gemaak.
Wanneer ons die regte plekke op die oewer bereik het, het ons afgepak en vir die aand gekamp, maar die pret het beslis nie daar opgehou nie. Lywe is vol modder gesmeer, daar is op rotse en in grotte geklouter, kaartspeletjies gespeel, rondgehardloop en foto's geneem, om die vuur gesels en elke liewe oomblik geniet.
As die moegheid ons oorval het, is die slaapsakke nadergetrek en het ons gelê en sterre kyk totdat ons ingesluimer het, of daar is sommer by die selfopgeslaande tente ingekruip.
Gelukkig vir ons was Aprilgekkedag ook in die Groenklubweek! Almal het saamgestaan om Meneer te flous. Nadat die poets gebak is (en Meneer kalmeer het), kon ons dit neerskryf as een van ons vele herinneringe.
Dit was vir ons almal baie snaaks dat die enigste twee seuns wat saamgegaan het, die eerstes was om hul bootjies te laat omval! Dit was maar een van die hoogtepunte, want ons malheid en genot kon nie getem word nie.
Op die water het ons watergevegte gehad, die natuurskoon bewonder, ge-“nappy-ride” en vir ure lank spiere gebou. Op vaste land het ons berge uitgeklim, geëet, gerus en mekaar leer ken, maar een ding is verseker - als wat ons gedoen het, maak deel van 'n tyd wat ons vir ewig sal onthou.
Dit was vir ons 'n voorreg om so 'n spesiale tyd in die natuur te kon deurbring, want die natuur is die lewende, sigbare kleed van God. Ons kon ver stap tot op hoë heuwels en berge, in die oggende wakker word met die son wat oor die water weerkaats, ons kon skapies, bokkies, perde en wilde bobbejane in die berghange raaksien en hoor, onsself skoonmaak met slegs bio-afbreekbare stowwe, rondbeweeg met net ons eie krag, roeibootjies en roeispane, en in die aande onder die maan en sterre aan die slaap raak.
Ek dink ons het almal teruggekom as nuwe mense, met nuwe vriende, nuwe idees van die wêreld om ons, hope inspirasie en moeë lywe. Ek hoop dat elke kind in die skool ook nog so geseën sal word met die Groenklub of 'n soortgelyke avontuur!